افاده‌ها مسیج‌مسیج

نشسته‌اند فیلم عروسی‌شان را می‌بینند که قیافه‌ی یکی از مهمانان توجهِ خانم را جلب می‌کند. می‌پرسد «این کیست؟» و آقا جواب می‌دهد که «فلانی است و بهمان است و بیسار است و ال است و بل است و مجرّد است». کلمه‌ی «مجرّد» کافی است تا شاخک‌های حسّی خانم تکان بخورد و او را به یاد وظیفه‌ی تاریخی خود و دیگر زنان این سرزمین که همانا زن دادن همه‌‌ی مجرّدان اطراف و اکناف است، بیندازد. می‌گوید «یکی برایش سراغ دارم. فلانیّه(این هِ آخر، هِ تأنیث است) چه طوره؟» و اولین پیامک ارسال می‌شود:
• سلام. زنم می‌خواد برات زن پیدا کنه. می‌خوای؟

•• خیلی غافل‌گیرانه و غیرمنتظره. مشخصات مورد درخواستی: ترجیحاً تک‌فرزند، پدر پول‌دار، صورت گرد، قد 170 سانت، آفتاب مهتاب ندیده، ساکت، کم‌حرف، غرغرو نباشد، خانه‌دار و کدبانو و ضمناً توانایی سه شکم زاییدن را داشته باشد.

• تمام مشخصاتی رو که گفتی، داره. می‌خوای؟

•• یادم رفت بگم؛ اگه شیرازی باشه و باباش یه خونه تو معالی‌آباد بگیره، فبها.

• چه قدر به هم می‌آیید. مبارکه! کی می‌آی شیرینی بخوریم؟

•• جداً از مادر متولد شده؟

• موقع شوهر کردنشه. چی فکر کردی؟

•• با اولین پرواز شیراز خودم رو می‌رسونم.

• حالا هول نباش. خبرت می‌کنم.

•• از طرف من به خانمت بگو: الهی خیر ببینی خواهر!

• بذار جور بشه، بعداً دعا کن.