دیر شد

چه‌ زود به سنِّ مردن رسیدی...

برای خسرو شکیبایی

با چه دریغی بسرایم از او
او که خود از خویش، پشیمان نبود

آن‌جا که خانه‌ام نیست

کجا بروم؟
زندگی‌کردن در جایی غیر از ایران را بلد نیستم.

سرگیجه

وای به حال پیروان پرگار!

معلم ابدی

تنها ایراد مادرها این است که می‌خواهند تا  آخر عمر ما را تربیت کنند.

جهان

دوزخ را ترجیح مى‌دهم به بهشتى که شما آن‌جا باشید.

شجاعان، احمقانه می‌میرند

متأسفانه شجاعت و حماقت یکی ا‌ست،
تفاوت در زاویه‌ی دید ماست.

افتخار می‌کنم

از آن‌ها نیستی که افتخارات و اعتمادبه‌نفسش با تعداد دوست‌دخترهایش نسبت مستقیم دارد؟

مرزهایی چه فراخ

سوختگی ما از این است که در جغرافیای ما، همواره عرف از شرع، قوی‌تر و لازم‌الاجراتر بوده است.

بی‌ارزش

از کودکی تا حالا، این‌قدر شعار شنیدم و عمل ندیدم که امروز حتی به ارزش‌های کوچکی مثل تقّلب نکردن در امتحان هم پای‌بند نیستم.