چو گل‌دان خالی، لب پنجره

سال 1384 یکی از دوستان اهل «خورموج»، CD صوتی‌ای را که از اداره‌ی ارشاد شهرشان گرفته بود، به من هدیه داد. مشتمل بود بر نوحه‌خوانی و سینه‌زنی و شروه‌خوانی جنوبی با صدای هنرمندان بنام و گمنام محلّی. نکته‌ی متمایز در این مجموعه، وجود چند قطعه‌ی آوازی با صدای زنانه بود. در منطقه، خانم‌های بسیاری هستند که در مراسم مذهبی و ترحیم، مداحی و شروه‌خوانی می‌کنند ولی بنا به حرمت صدای زن، ضبط و منتشر نمی‌شوند. ما مردمِ اسیرِ آفتاب، حساسیت زیادی به شروه و فایز داریم و هر چیزی که در قالب شروه خوانده شود، اشک‌مان را در می‌آورد. یکی از این لالایی‌های زنانه را که برای مادربزرگم پخش کردم، چنان منقلب شد و گریه کرد که از صرافت افتادم و قطعش کردم.
حالا که به یمن «مختارنامه» و تیتراژ پایانی‌اش، همه «صدیقه بحرانی» را می‌شناسند، سری زدم به آرشیوم و CD موصوف را که حالا خش‌دار شده بود، پیدا کردم. غیر از اجرای غیراستودیویی و بدون موسیقی و افکت «لالایی علی اصغر» با صدای «صدیقه بحرانی»، یک تک‌گویی سوزناک از زبان زینب را نیز پیدا کردم که از لینک های زیر می‌توانید دریافت کنید:

دانلود «لالایی علی اصغر» با صدای «صدیقه بحرانی»
دانلود «با برادر رفته بودم، بی‌برادر آمدم»

پی‌نوشت: چند وقت پیش مطلبی نوشته بودم و گفتم که خط قرمزها در حال فرو ریختن‌اند. پخش تک‌خوانی زنانه (هر چند به بهانه امام حسین) و دیدار و تقدیر رییس صداوسیما با خواننده‌اش، شاهدی دیگر بر این مدعاست.