به چشم من بزرگ بودى
عیبهات، ذرهذره کوچکت کردند.
اینقدر دیر مُرد که روز رفتنش گریهام نگرفت.
اندازه تواناییهایت، آرزو کن.
کاش میدانستی که وقار و متانت، زیبایی صورتت را دوچندان میکند.
چه زود به سنِّ مردن رسیدی...
کجا بروم؟زندگیکردن در جایی غیر از ایران را بلد نیستم.
وای به حال پیروان پرگار!