کابوس

یقه‌ام را گرفته بود که: «دیدنت کفش‌هام رو، تو پوشیدی و رفتی.
کفش‌هام کو؟»
گفتم: «شماره‌ی پات چنده؟»
جواب داد: «سی و هشت»
کف کفشم را بالا آوردم: «شماره پای من چهل و چهاره. چه جوری می‌تونم کفش تو رو بپوشم، اون هم کفش زنونه؟
بابت حماقتت حقوق می‌گیری؟»