یگانگی

همه‌ی آدم‌ها خلوتی دارند که گاهی اوقات فراموش می‌کنند پنهانش کنند.
این لحظه‌ها، دیدن دارد.

جمع کن خودتو!

مواظب باش از خودت نزنی بیرون.
به اطرافیان بر«می‌خوره».

آیا می‌دانید که...

وقتی همه چیز را می‌دانید یا تصور می‌کنید که می‌دانید، لذت غافل‌گیری در برابر پدیده‌ها را از دست خواهید داد؟

از این که با ما هم‌سفرید، خوش‌حالیم

پیش‌ترها که امکانات کم بود و محدود، همه چیز مشترک بود: کارتون‌ها، فیلم‌ها، تلفن‌ها، بازی‌ها، رؤیاها، خاطره‌ها، و دردها.
دردها که مشترک بودند، هم‌دردها فراوان بودند. حالا که حتا IPها اختصاصی‌اند، دردها خصوصی‌اند و منحصربه‌فرد و تنهایی، بسیار است.

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید

وقتی نمی‌توانی محیط اطرافت را تغییر دهی، برای آن که اذیت نشوی، مساحت خودت را تغییر بده.

من اعتراف می‌کنم

بارها حرفی را زده‌ام بدون این که کوچک‌ترین اعتقادی به آن داشته باشم فقط و فقط برای این که دل کسی را سوزانده باشم.

بت‌شکن

چه لحظه‌ی مبارکی است آن زمان که بگویی: برو، حالا شناختمت!

عادت چو قدیم شد طبیعت گردد

لطف مدام، وظیفه می‌شود و توقع.
به اندازه کن و به موقع.

زمانه‌ای‌ است که هرکس به خود گرفتار است

• مغروری، مغروی، مغرور!
•• این تعریف بود یا سرزنش؟
• از لحن ملامت‌بارم نفهمیدی؟
•• در هر دو صورت، من که لذّت می‌برم.

خدا گر ز حکمت بندد...

می‌دونم یه در دیگه باز می‌کنه ولی یه خورده زودتر آخه!